Dyrektor Handlowy jednego z wiodących polskich producentów w jednym z segmentów branży budowlanej stwierdził:

Zastanówmy się przez chwilę, jak działa taki system kalkulacji z „narzutami” kosztów? W opisanych powyżej, jak również w innych przypadkach, największe kwotowo koszty niewykorzystanych zasobów przypiszemy do produktów, które skonsumowały najwięcej maszynogodzin (lub innego, wolumenowego, klucza podziałowego kosztów) oraz do klientów, którzy wygenerowali najwyższą sprzedaż.

Koszty niewykorzystanych zasobów przypisujemy więc głównie klientom i produktom, dzięki którym realizujemy największe wolumeny produkcji i sprzedaży, czyli tym, które przyczyniają się do zwiększenia stopnia wykorzystania zasobów.

Dotarliśmy więc do największego paradoksu „narzutowych” kalkulacji kosztów.

W wielu przedsiębiorstwach można usłyszeć później następujące opinie:

"Przewagę kosztową, to mają inne firmy, ale nie my! Dlatego to one wygrywają najbardziej lukratywne kontrakty, bo są w stanie zaoferować takie ceny, przy których nam nie opłaca się produkować i dostarczać!"

Czy zawsze jest to zgodne z prawdą? A może nasza przewaga kosztowa jest bardzo dobrze zamaskowana pod „narzutami” kosztów? 

W ekstremalnych ale bardzo częstych przypadkach, narzuty kosztów niewykorzystanych zasobów i próba ulokowania na rynku produkcji po zawyżanych cenach, przybierają niebezpieczną formę struktury systemu nazywanego w literaturze światowej "spiralą śmierci kosztów stałych".

Z doświadczeń Profit Enigma wynika, że jest ona poważnym zagrożeniem dla pomyślnej kontynuacji działalności firm, które w nią "wpadły". Problemem jest również to, że często daje ona objawy widocznie "gołym okiem" dopiero w końcowej fazie rozwoju.